Chill with Will

Wee uw gebeente als u een onvoldoende haalt...

To study or not to study the bloody reader, handout and this long, long post, that my dears, is the question ...

1. Vooral de beginperiode van Elizabeth I kenmerkte zich door veel geweld dat religieus gekleurd was. Denk hierbij Henry VIII, de vader van Elizabeth, die brak met de moederkerk in Rome om te kunnen scheiden van zijn eerste vrouw Catherine of Aragon. Catherine schonk hem namelijk maar geen mannelijke troonopvolger.
   
   En dus wilde Henry hertrouwen en wel met vrouw nummer 2, ofwel Anna Boleyn. Rome weigerde in te stemmen met een scheiding, waarop Henry besloot te breken met de Paus en Rome en zijn eigen Protestantse kerk op te richten, The Church of England. Hij ruimde veel van zijn politieke tegenstanders uit de weg, inclusief een aantal van zijn zes vrouwen. Hij liet ook veel van de Rooms Katholieke geestelijken uit de weg ruimen en maakte kloosters met de grond gelijk.
   
   Toen de dochter van Henry en Catherine, Mary Tudor, op de troon kwam, deed zij het omgekeerde en liet juist veel protestanten om het leven brengen door verbranding. Vooral de vorm van executie – de brandstapel – leverde haar de bijnaam Maria de Bloedige, ofwel Bloody Mary op. Dan te bedenken dat haar vader Henry en haar protestantse halfzus Elizabeth I eigenlijk veel meer doden op hun geweten hadden, maar in tegenstelling tot Mary’s voorkeur voor de brandstapel kozen Henry en Elizabeth voor dood door onthoofding.
   
   De mensen in die tijd hadden weinig kaas gegeten van een goed dieet en hygiëne. Zelfs de koningin ging tenslotte maar een keer in de zoveel weken in bad. Door dit gebrek aan hygiëne heersten er allerlei ziektes. De beruchtste being the Plague ofwel de Pest die vooral door ratten werd verspreid; (pagina 5 van de Reader).

3. Veel executies hadden het karakter van volksvermaak. Gelukkig waren er ook nog normalere vormen van vermaak, zoals toneelstukken. Deze werden vaak opgevoerd in kroegen, op marktpleinen, en pas later de speelhuizen (pagina 8, Reader). In die zin was het theater dus heel toegankelijk. Ook het taalgebruik was aangepast. Voor het gewone volk werd vaak platvloerse proza gebruikt en om de aristocratie te bedienen, werd vaak in vers geschreven. (pagina 17 van de Reader). De onderwerpen varieerden van het religieuze verhalen tot volksvermaak en historische vertellingen.
   
   
4. Het beroep van acteur genoot weinig aanzien. Acteurs werden gezien als nietsnutten. Landlopers. Ze werden uitgejouwd, weggejaagd en waren beslist niet altijd hun leven zeker. Om het beroep toch met enig fatsoen uit te oefenen werd vaak de bescherming gezocht van een edelman, de patron. Deze vorm van adoptie van een toneelgezelschap heette ‘patronage’. Shakespeare's toneelgezelschap had zelfs de bescherming - patronage - van niemand minster dan de eerste hofmeester van Elizabeth I, Lord Chamberlain (pagina 8, Reader).
   
   
5. Ten tijde van Shakespeare werd het land geregeerd door Elizabeth I, de dochter van Henry VIII en Anna Boleyn. Elizabeth I bleef haar hele leven ongehuwd en kreeg de bijnaam Virgin Queen, vanwege de maagdelijkheidscultus die zijzelf had helpen mee ontwikkelen. Voor een monarch was het immers een plicht om te trouwen, enerzijds om voor een mannelijke opvolger te zorgen en anderzijds om invloed te kunnen uitoefenen op potentiële bondgenoten. Vanuit het parlement werd sterke druk op haar uitgeoefend om hoe dan ook te trouwen en de opvolging te verzekeren, maar die weerstond zij. Ze zag zichzelf getrouwd met Engeland. Wat ongetwijfeld mee zal hebben gespeeld in haar besluit om niet te trouwen is de patriarchale samenleving waarin ze leefde. De man was de baas. Trouwen zou betekenen dat ze haar macht, haar autoriteit zou verliezen. (pagina 26 tot en met 33 van de Reader).
   Door te kiezen voor een superimago van de heilige maagd, hoopte Elizabeth niet alleen een deel van katholiek Engeland aan zich te binden, maar zette ze zichzelf op een enorm voetstuk, waarmee haar onschendbaarheid toenam. Ze ontnam zichzelf als het ware haar seksualiteit, haar vrouw-zijn, wederom met als doel niet langer partij te zijn voor allerlei huwelijkskandidaten. Daarnaast zal ze behoorlijk ontnuchterd zijn door het idee van huwelijk na alle huwelijken van haar vader Hendrik VIII.
   Elizabeth heeft altijd volgehouden maagd te zijn (aan het woord van een koningin werd niet getwijfeld), wordt toch wel vermoed dat zij een heftige relatie had met Robert Dudley, graaf van Leicester; (zie handout over Elizabeth).
   
   
6. Een dochter had in die tijd weinig te zeggen bij de partnerkeuze. Het was een zaak die de ouders – veelal de vader – voor haar beslisten. De vrouw moest eerst de gehoorzame dochter zijn en in het huwelijk de gehoorzame bescheiden vrouw (zie wederom Reader pagina 26 tot en met 33). Denk in dit opzicht ook aan opdrachten 1 en 2 en krantenartikel 60 Second Star: the scene from Romeo and Juliet. Paris dingt naar de hand van een nog hele jonge Julia bij haar vader. Die vindt haar nog een beetje te jong. Toch was dit in die tijd heel normaal om jong te trouwen en gewoon blindelings te doen wat je vader zei. Liefde was vaak een ondergeschikt gegeven. Het ging om verstandshuwelijken. In die zin was Julia’s besluit om de weg van haar hart te volgen heel tegendraads, rebels.
   
   
7. Mensen van de adel hadden vaak een enorme fascinatie met het toneel vanwege het herkenbare theatrale karakter. Daarbij kwam dat men op deze manier toch goed op de hoogte bleef van alle spanningen en tegenstellingen in de maatschappij. Er bestonden in die tijd immers nog geen kranten of tv. (Reader pagina 8)
   
   
   
8. Shakespeare werd op 23 april 1564 in Stratford-upon-Avon geboren. Hij stierf op 23 april 1616. Moest op jonge leeftijd trouwen met Anne Hathaway omdat ze in verwachting was geraakt. Hij schreef 36 toneelstukken en 154 sonnetten.
9. Shakespeare genoot in zijn eigen tijd weinig aanzien, omdat zijn werk door de critici uit zijn tijd vooral werd gezien als populistische schunnige pulp, dat als a-moreel, onfatsoenlijk werd beschouwd. Hij lapte de klassieke toneelregels – eenheid van tijd en plaats aan zijn laars. Hij wordt om al deze redenen zelfs wel eens Shockspeare genoemd.
   
   
   
10. Toch wordt de man nu mega-bejubeld vanwege drie factoren: a) wereldberoemde stijlfiguren (pagina 41 van de Reader) b) psychologische achtergrond van de karakters met gevoelens zoals wraak, lust, trots, jaloezie, liefde, haat – Macbeth - maar ook de uitgebreide vocabulaire, c) hij voegde 3000 woorden toe aan de taal, veel ervan worden nu nog gebruikt.)
    
    
11. Leer pagina 41. Hier staan alle stijlfiguren op een rijtje.Tearing off tights with my teeth - alliteration. No release, no peace (assonance: ea, ea and consonance: se, ce.)
    
    Hoe kon William Shakespeare die in Stratford-upon-Avon de plaatselijke dorpsschool had bezocht zo’n fabelachtige kennis hebben van het Frans, Italiaans, Latijn en Grieks? Hoe kwam hij aan alle kennis van retoriek, poëzie, schilderkunst en wetenschap? Vanwege dit soort vragen doen er allerlei theorieën de ronde dat andere mensen verantwoordelijk zijn voor de werken van Shakespeare, zie pagina’s 21 – 22, plus 49 en 50. Mensen als Sigmund Freud, Charles Dickens, Mark Twain, Friedrich Nietzche en Henry James hadden zo hun twijfels. Er zouden andere mannen verantwoordelijk zijn voor de werken van Shakespeare:
    
    

12. Christopher Marlowe (1564 – 1593) = Shakespeare
    Bewijzen: Hetzelfde geboortejaar. Dezelfde rijmtechniek: jambisch pentameter. Geleerd. Fysieke gelijkenis met Shakespeare. Toen Marlowe stierf – hij zou zijn vermoord, omdat hij een spion was en een ketter, maar daarover bestaan veel twijfels - begon Shakespeare’s ster juist te rijzen. Toeval????
    Marlowe was een jonge dichter en toneelschrijver die tijdens zijn studie aan Cambridge Universiteit furore maakte met zijn literaire inspanningen. Zijn dood wordt omgeven met veel geheimzinnigheid. Is hij vermoord? Heeft hij zijn eigen dood in scene gezet? Reader weblink for more info.
    
    

13. Sir Francis Bacon (1561 – 1626) = Shakespeare
    Bewijzen: Zeer geleerd. Vergelijkbare thema’s over manners and morals in de toneelstukken. Veel overeenkomsten met het leven van Bacon in de toneelstukken. Er is geen bewijs van Shakespeare's vroege werken, terwijl Bacon al op jonge leeftijd toneelstukken schreef. Bacon was een excellente wetenschapper en vooraanstaande academicus die rechten aan Cambridge studeerde. Zijn familie had nauwe banden met het hof. Zijn vader was zelfs Minister van Financiën. Ook Bacon kreeg later deze post. Bacon werd geroemd om zijn kennis en sublieme taalgebruik. Reader weblink for more info.
    
    
    Edward de Vere, de 17^e graaf van Oxford (1550 – 1604) = Shakespeare
    Bewijzen: Diens enorme kennis van de adel, het leger en recht. Veel overeenkomsten tussen zijn leven en de toneelstukken. Hij moest onder een pseudoniem schrijven omdat het tenslotte not done was voor een aristocraat om zich te verlagen tot het schrijven van toneelstukken. De Vere was naast dichter en toneelschrijver ook de beschermheer van maar liefst tachtig toneelgezelschappen. Zeer geleerd en een man die wat van het leven had gezien. Zo werd zijn schip eens gekaapt door piraten en zat hij zelfs kort gevangen in de Tower. Reader weblink for more info.
    
    
    William Shakespeare (1564 – 1616) = William Shakespeare
    Stel je voor dat we twee, bijna drie weken lang van alles en nog wat over Shakespeare hebben geleerd en het blijkt misschien de grootste literaire leugen ooit. Do not cry your hearts out, for there is plenty of proof that the man actually lived and wrote wonderful plays and sonnets. (Reader, page 49/50)!!!
    
    Bewijs 1: het is het een gedocumenteerd feit dat ene acteur William Shakespeare bescherming – patronage - genoot van Lord Chamberlain, de belangrijkste hofheer van koningin Elizabeth I. Een dergelijke prominente bescherming zal uiteraard niet onopgemerkt de geschiedenisboekjes zijn ingegaan. Door deze bescherming kreeg het toneelgezelschap de naam The Lord Chamberlain’s Men (zie ook pagina 8 van de Reader waar Patronage wordt uitgelegd).
    
    Bewijs 2: Shakespeare heeft bestaan en was een man van aanzien. Zo wilde de vader van Shakespeare heel graag een familiewapen hebben. Dat werd hem aanvankelijk geweigerd, maar toen zoon Will beroemd werd, vroeg pa het nog eens aan en ja hoor, de familie mocht voortaan ‘gentleman’ achter de naam zetten en kreeg het felbegeerde familiewapen.
    
    Bewijs 3: Shakespeare schreef wel degelijk zijn naam op zijn gedichten en toneelstukken. Vóór 1600 was het niet gebruikelijk dat dit gebeurde, omdat toneelstukken uit die tijd niet als literatuur werden beschouwd. Hierdoor stonden mensen nauwelijks stil bij het auteurschap, laat staan de autenciteit. Bovendien weet je ook dat het beroep van acteur weinig aanzien genoot. Ze werden uitgejouwd en weggejaagd. Dat was ook vaak de reden dat ze bescherming bij de adel zochten - patronage, weet u nog.
    Veel anti-Shakespeare-mensen voeren dit als bewijs aan Shakespeare niet heeft bestaan en dat er iemand anders verantwoordelijk was voor de gedichten en toneelstukken.
    

And for Shakespeare diehards: Sonnet 18 on youtube, sung by David Gilmour. Some think it is way too cheezy. Others think it is absolutely brilliant. You judge for yourselves. Of deze, met Hugh Laurie (van House) en Rowan Atkinson.

AND DO STUDY THE READER!!!

Cold feet in New Delhi

With 29 degrees Celsius it is actually cold in India's capital, that is when compared to some ten days ago when it was over 40 degrees.

Political temperatures have also dropped in Beirut. So Eva, Samira, my twins they are all safe... for the time being.

At school temperatures are rising, however, as the final exams have just started. My own classes are supposedly slaving their spare time away learning everything about the Great Bard a.k.a. Shakespeare. Well, for their sake I hope they've hit the books, particularly their reader 'Chill with Will'. In the meantime, my fourth graders are having a hard time dealing with the passive. Go for it.

Good morning Samira, Eva, Hassan and Hussain!

Or is it? While I slept soundly in the saftey and comfort of my house here in Hilversum, you guys you were faced with the rattle of gunfire and the thump of exploding rocket-propelled grenades. So far the violence in the city I love so very much has left dozens of people dead.

Yet I can't say I am really surprised. After all, we are talking about a country that has faced a brutal and bloody civil war fought along sectarian lines.

The war stopped almost overnight, leaving the country traumatised. But hey this is Lebanon. No fingerpointing. No guilt question. Just pick up the pieces and get on with it. But get on with what? The country has again become a ticking timebomb, with many parties - in and outside Lebanon - vying for power.

So far it seems Hezbollah came in first. The Hezbollah drums of victory could be very shortlived though, for even though the party still has a lot of support resounding through all walks of life in Lebanon, the group might very well be on the verge of overplaying its hand.

It flexed its muscles thereby using its magical and favourite word 'resistance', but what happened in the streets of Beirut these last few days brings back haunting memories of old-fashioned militia fighting in the days of the civil war rather than images of Super Nas (Hezbollah's charismatic leader Hassan Nasrallah) doing his so-called bit for God and country.

And now we are getting closer to the real root of all evil in Lubnan. As BBC journalist Roger Hardy pointed out in one of his articles: Is Lebanon an Arab or a non-Arab state? Should it look to the East or to the West? How should its mosaic of Muslim and Christian communities - officially 18 in all -share power?

In 1943 the political elite attempted to solve this power-sharing problem through the National Pact which stated that the president would be a Maronite Christian, the prime minister a Sunni Muslim and the speaker of parliament a Shia Muslim.

Over time, however, the consensus that underpinned this power structure has eroded because of the changing demographic make-up of the country. The Christians, originally a majority, became a minority due to migration factors. The dominant Maronite-Sunni alliance came under challenge from the historically marginalised Shia - the largest minority in a nation of minorities.

Throw in the Palestinian element in the delicate religious equation and you have all the ingredients that - in 1975 - eventually led to an all out civil war. It is estimated that more than 100,000 were killed, another 100,000 maimed, and approximately 17,000-20,000 people are still unaccounted for.


Eighty per cent of the killed, injured, and missing were civilians with no militia affiliation. During sixteen years of war, both Christian and Muslim militias killed thousands in massacres, usually in retaliation for attacks carried out by the opposing side.

So where does that leave my friends in Lebanon- Christians and Muslims? I have no idea. For the time being they are all A-okay. I know because I spoke to Samira earlier. That said, this is still Lebanon we are talking about. The tables can be turned at the speed of light. So, please be safe Samira, your mother, Eva, Ahmad, H&H, Rose, the singing colleague...