Monday, May 08, 2006


BRONPROCESSIE IN MESTREECH
MAASTRICHT - De koperen bustes van verschillende heiligen worden nog eens licht opgewreven. Scouting clubs en allerlei religieuze gilden stellen zich op in keurige rijen. Ineens klinkt het uit het niets een fanfareband die gepaste muziek speelt.
Langzaam zet de stoet zich in beweging, gevolgd door een schare van, veelal trouwe, parochianen. Van de Theresiakerk naar beneden de Cannerweg op richting de Bron. De Bron. Het klinkt wel als de opvolger van de Da Vinci Code.

Normaal gesproken een wandeling van nog geen kwartier. Maar nu kun je er rustig een uur voor uit trekken. Maar goed dat het een zomerse dag is. En overal wordt gevlagd. Het lijkt wel koninginnedag, ware het niet dat er dan geen wit-rood gekleurde vaantjes aan huizen en straatpaaltjes zijn vastgemaakt en dat er grote blauwe vlaggen tussendoor wapperen met daarop het portret van Maastrichts patroonheilige Sint Servaas.

Heel wat gebeden, geschuifel en zweetdruppeltjes verder, komt de stoet tot stilstand bij een laag Middeleeuws aandoend poortje. Na het nodige geprop, geduw en nog meer zweetdruppels (ditmaal geen hoorbare gebeden) weten de meeste toch een stoel te bemachtigen onder de lommerrijke bomen.
Het geruis van piepjonge bladeren, de lome warmte, de geur van wierook. Zou het zo zijn geweest voor Sint Servaas toen hij met zijn gevolg op weg was naar Maastricht? Hij kreeg dorst. Tikte met zijn wandelstok op de Bieslandse bodem vlakbij de Cannerweg. Et voila, er ontsprong een bron. Ineens begint het orkest te spelen.

“Ode aan Maastricht” van Benny Neyman

Kom met me mee naar Maastricht
Voor wie niet weet waar dat ligt
Ergens in het uiterste zuiden van het land
Parel van het Limburgse land
Stad met een eigen gezicht
Door de Romeinen gesticht
En door de Fransen beïnvloed als geen
Kom maar, dan gaan we er heen

Kom met me mee en flaneer
Proef die Bourgondische sfeer
Stad van traditie, van wierrook en bier
Altijd het grootste plezier
Stad aan de kolkende Maas
Weinig bezongen, helaas
Stad zoals jij bent, zo is er niet een
Kom maar dan gaan we er heen

Kom met me mee naar Maastricht
Stad met het oude gezicht
Stokoude straten maar jong nog van hart
Altijd een beetje apart
Stad aan de kolkende Maas
Weinig bezongen helaas
Zo'n zachte G als jij heeft er niet een
Kom maar dan gaan we er heen
Stad als een onuitgesproken gedicht
Kom met me mee naar Maastricht

-----------

En dan is het tijd voor koffie en vlaai.