Life goes on ...

As November changes into December, so does life. My tribute to Faisja on this blog heralded a wave of awesome poems sent to me by people who in their own way wanted to pay their respects. Thank you! Some poems are simply too beautiful to remain locked up in my own heart and mind. After all, the whole purpose of this blog was to share. So here goes.

From The Prophet by the Lebanese poet Khalil Gibran:
'And ever has it been known that love knows not its own depth
until the hour of separation.'

Dutch translation:
'En altijd is het zo geweest dat de liefde haar eigen diepte niet kent
dan op het uur der scheiding'.

My mum:
'Sorrow never goes away. It is you who has to move on.'

Gebed voor een gestorvene van Hans Stolp

Jij die leeft in het licht, ik weet, je dood was een geboorte
Jouw leven was voltooid. Je had geleerd wat je hier leren moest.
En daarom ging je heen. Terug naar dat stralende licht
Vanwaar je eens gekomen was.

Jouw dood een geboorte in het licht.
Ik zend jou al mijn liefde,
En ik denk aan jou: hoe mooi en lief je wel kon zijn.
Voel mijn dankbaarheid, voor alles wat je mij gegeven hebt.
Ik weet je bent gelukkig daar. Je wordt een lichtend licht.
Moge God jou zegenen op jouw weg.

En straks zie ik jou terug, als jij mij opwacht bij de grens.
Want liefde sterker dan de dood, blijft ons verbinden.
Dat God jou in zijn liefde bergt ...

Of deze van A.A. Sjoeljgina, uit Matka Rieka:

Ik zal de kaars aan een licht plankje vastbinden.
Ik laat het plankje meevoeren door de rivier.
Moeder rivier! Blus de kaars niet uit.
Moeder rivier, tem de golf!

Zolang de kaars in de nacht te branden heeft
Zal mijn ziel nog naar de wereld kunnen kijken,
Naar de wereld kijken, om de mensen treuren.
Moeder rivier, blus de kaars niet uit!